Skip to main content

Een alarmsignaal voor Suriname

door Guilly Koster voor HOPSR TV

Op de broeierige middag van 17 april ging een stuk van het hart van Paramaribo letterlijk in vlammen op. Vijf historische panden in de binnenstad, waaronder monumentale gebouwen uit de UNESCO-erfgoedzone, werden volledig verwoest. Wat begon als een brand in een verlaten gebouw, groeide uit tot een nachtmerrie die het fragiele erfgoed van Suriname blootlegt — en de structurele problemen van onze samenleving.

Als gespreksleider van HOPSR TV bracht ik op korte termijn drie mensen bijeen: journalist Tessa Sendar, brandweerwoordvoerder Olton Pinas en erfgoeddeskundige Stephen Fokké. Samen probeerden we grip te krijgen op de situatie. Het resultaat was een eerlijk, pijnlijk maar noodzakelijk gesprek dat we allemaal zullen herinneren als het moment waarop we niet meer om de werkelijkheid heen konden.

De feiten

De brand ontstond in een verlaten pand dat ooit toebehoorde aan het ministerie van Sociale Zaken. Twee dak- en thuislozen die in het gebouw verbleven en er aan het koken waren, hebben inmiddels bekend. Binnen de kortste keren sloegen de vlammen over naar andere gebouwen. De brandweer was ter plaatse, maar kampte met grote problemen: een cruciale dompelpomp viel uit, er was materiaalgebrek, de waterdruk was te laag en de inzet van alternatieve bluspunten liep spaak.

Woede en onmacht

In de video-opnames die live gedeeld werden op social media, was de woede van burgers voelbaar. “Dit had niet hoeven gebeuren,” zei een omstander, zichtbaar aangeslagen. De frustratie richtte zich vooral op de brandweer, maar woordvoerder Pinas reageerde kalm: “Ik begrijp de woede. Maar als je zonder schoeisel en beschermend materiaal een brand moet bestrijden, dan zet je je leven op het spel.”

Journalisten op de frontlinie

Tessa Sendar, ter plekke voor verslag, schetste een chaotisch beeld: windvlagen die de brand verergerden, burgers die in paniek raakten, brandweermannen die letterlijk instortten van uitputting. Ze was kritisch, maar ook eerlijk: “Veel mensen begrijpen niet wat er komt kijken bij het blussen van een brand. Er zijn structurele problemen die verder gaan dan deze ene ramp.”

Structurele chaos

Stephen Fokké noemde het een tragedie met aankondiging. Al jaren worden panden in de binnenstad verwaarloosd. Veel daarvan zijn eigendom van de overheid. “Er zijn geen subsidies voor onderhoud, geen zachte leningen, en geen belastingvoordelen. Bovendien ontbreekt het aan brandpreventieve maatregelen zoals brandvertragende verf of bewaking.”

Hij waarschuwde dat als er niets verandert, dit niet de laatste brand zal zijn. “Ik heb dit al zo vaak gezegd. Er moet beleid komen.”

De olifant in de kamer: dak- en thuislozen

Iedereen was het erover eens: het probleem van zwervers en verlaten panden is niet alleen een sociale kwestie, maar ook een veiligheidsrisico. Er zijn projecten in de maak om deze mensen op te vangen, maar zonder politieke wil en financiering blijven het goede bedoelingen.

En de overheid?

De vinger werd vaak gewezen naar de Surinaamse overheid. “Elke regering zegt: er is geen geld,” aldus Pinas. Maar intussen zien we dure voertuigen en luxe villa’s naast krotten en vervallen gebouwen.

Wat nu?

Oplossingen kwamen ook aan bod. Hier een aantal voorstellen uit het gesprek:

  • Structurele investeringen in brandweeruitrusting en training
  • Herstel en onderhoud van monumentale panden, beginnend met overheidseigendom
  • Verplicht gebruik van brandvertragende materialen in erfgoedzones
  • Snelle interventie bij nieuwe brandhaarden door aanwezigheid van mobiele watertanks
  • Oprichting van een taskforce met specialisten (sociaal werkers, brandpreventie-experts, erfgoedspecialisten)
  • Actieve rol van burgers en ondernemers in het beschermen van hun leefomgeving

Symboliek

Als presentator liet ik me ook meeslepen door emoties. Want als zelfs de iconische Lucky Store, een begrip in Paramaribo, zomaar in vlammen opgaat, dan raakt dat niet alleen ons verleden, maar ook ons collectief geheugen. Deze brand is geen op zichzelf staand incident, het is een brandmerk. Een teken dat ons waarschuwt: als we zo doorgaan, branden we letterlijk en figuurlijk alles op wat waardevol is.

Tessa zei het mooi: “We moeten stoppen met alleen maar naar de overheid te kijken. Wat doe jij zelf?” Die vraag blijft hangen. De tijd van vingerwijzen is voorbij. We moeten allemaal in actie komen. Met kennis, middelen, liefde en solidariteit.

Suriname staat letterlijk in brand. Wie blust?

Please follow and like us:
Facebook
X (Twitter)
Youtube
Youtube
Whatsapp

One Comment

Leave a Reply