De illusie van kleur als kompas
Door: Ptah Ank Reh
Manifest
Leestijd: 4 minuten
Zelfbenoemde specialisten
Onze gemeenschappen bloeden uit door een epidemie van zelfbenoemde autoriteiten. Niet door het systeem dat ons onderdrukt, dat kennen we. Maar door het virus van binnenuit: mensen die zichzelf tot gids kronen zonder ooit geleerd te hebben hoe je de weg vindt.
Ze dragen maskers van wijsheid, gebruiken woorden als “dekolonisatie” en “ancestrale heling” alsof het wachtwoorden zijn tot een hogere waarheid. Maar achter die façade schuilt leegte.
Kleur is geen kompas
Steve Biko’s woorden zijn verworden tot Instagram-quotes: “Being Black is not a matter of pigmentation.” Maar wij geloven nu dat pigment automatisch perspectief biedt. We benoemen leiders die eruitzien als bevrijding, maar denken als hun onderdrukkers.
Zwarte gezichten met koloniale denkpatronen houden ons gevangen. We applaudisseren omdat ze lijken op ons, terwijl hun schijnhelderheid ons dieper in slaap wiegt.
Beweging of vooruitgang?
“We zijn in beweging, maar dat is niet hetzelfde als vooruitgang,” zegt Joel Feliz. Energie bedoeld voor uitvoering gaat verloren in eindeloze discussies zonder richting. De laagste noemer bepaalt vaak de richting.
Beweging kan achteruitgang zijn. De vraag is niet óf we bewegen, maar in welke richting.
Ongetoetste autoriteit
In onze gemeenschappen mag iedereen zich leider noemen zonder toetsing. Iemand volgt een workshop en noemt zich leraar. Iemand voelt pijn en noemt zich healer. Zonder rangorde, zonder toetsing, verdwalen we steeds weer.
Inclusie versus competentie
“Iedereen verdient een stem,” klinkt mooi, maar een operatiekamer is niet inclusief. Competentie redt levens. Niet iedereen is op elk moment geschikt voor elke rol.
Het verschil erkennen tussen aanwezigheid en bekwaamheid is realisme. We hebben geen platte discussiecultuur nodig maar een structuur van ontwikkeling:
- Basis: Zelfkennis en bewustwording
- Opbouw: Gemeenschapsdynamiek en leiderschap
- Verdieping: Strategisch denken en richting bepalen
- Meesterschap: Systemische transformatie en (inter)visie
Cascade van schade
Wanneer onvoorbereide mensen leiding nemen, ontstaan verkeerde richtingen, verspilde energie, interne conflicten en verlies van vertrouwen. Goedbedoelde incompetentie wordt gevaarlijker omdat niemand kritisch durft te zijn.
Gestructureerde ontwikkeling
- Erkenning van niveaus – niet iedereen staat op hetzelfde niveau.
- Toetsingsmechanismen – leiderschap vereist bewezen competenties.
- Mentorschap en begeleiding – begeleiding naar hogere niveaus.
- Rotatie en groei – evalueren en aanpassen van rollen.
Dit is geen pleidooi voor elitisme, maar voor excellentie en ontwikkeling. Iedereen kan groeien, maar niet iedereen kan alles tegelijk.
De keuze is helder: blijven we ronddraaien in illusies of kiezen we voor structuur, competentie en werkelijke vooruitgang?
